Babe i dede koje žive u gradovima često preuzimaju brigu o unucima a skloni su da debeljuškastu decu smatraju simbolom zdravlja pa preterano hrane svoje unuke.
Studija sprovedena u Kini pokazala je da deca novih doseljenika u gradove manje pate od gojaznosti nego deca gradskih porodica, verovatno zato što babe i dede nisu tu da ih previše hrane.
Osim manje izloženosti grickalicama i slatkišima, deca doseljenika i pod manjim su pritiskom da budu uspešna u školi, pa se više igraju u više su fizički aktivna.
Naučnici sa Birmigemskog univerziteta razgovarali su sa roditeljima, babama i dedama i nastavnicima u školama u gradu Guanžuu u južnoj Kini, a studija objavljena u časopisu Plos one ukazala je na različit stepen rizika od dečje gojaznosti između doseljeničke i starije gradske populacije.
Gojaznost dece je globalni zdravstveni problem koji je posebno izražen u Kini, zbog čega je naučnicima značajno da utvrde sve faktore koji povećavaju rizik od prekomerne težine kod mališana. Oko 15% kineske dece i mladih je gojazno, što je preko 30 miliona osoba. Babe i dede koje žive u gradovima često preuzimaju brigu o unucima a skloni su da debeljuškastu decu smatraju simbolom zdravlja pa preterano hrane svoje unuke.
S druge strane, babe i dede dece iz doseljeničkih porodica ostaju na selu pa nemaju priliku da utiču na ishranu svojih unuka.
Naučnici predlažu da se lokalne zajednice uključe u edukaciju baba i deda o zdravoj ishrani, da ograniče prodaju brze hrane u blizini škola i utiču na obrazovnu politiku kako bi se više pažnje posvetilo fizičkoj aktivnosti učenika.
Nema komentara